Het is 19 maart 2021. Inmiddels hebben we onze ANBI-status binnen, ligt ons ontwerp klaar en werken we toe naar een inschrijfcampagne waarmee we mensen informeren over de mogelijkheid acht maanden lang maandelijks een schenking van E1.000 te ontvangen.
En Collectief Kapitaal staat voor het eerst in de krant! In het Parool. Binnen no time staat het artikel ook op de websites van andere kranten die onder DPG media vallen. Met de volgende kop boven het stuk: ‘Gezocht: 5 vrijwilligers voor een basisinkomen’.
De oproep gonst onmiddellijk door het hele land. Met een overvolle mailbox als gevolg.
Verhalen van mensen die om uiteenlopende redenen in een situatie zitten die uitzichtloos voelt. Mensen die het gewend lijken te zijn om continu te moeten bewijzen dat ze het waard zijn om geholpen te worden. Want de rode draad in alle mails is, dat de brieven aanvoelen als een sollicitatie, maar dan voor de positie van ‘bestaansrecht’.
De essentie achter de betaalmuur
En we leren direct een harde les. Het maken van koppen boven artikelen is niet bedoeld voor nuance. Het dient als clickbait. Vaak ook nog achter een betaalmuur geplaatst waardoor mensen alleen de kop kunnen lezen. De nuance van het initiatief verdwijnt. De boodschap dat Collectief Kapitaal gaat over het bouwen van collectieve organisatiekracht om een einde te maken aan bestaansonzekerheid wordt niet benoemd. We worden gereduceerd tot een geld-weggeef-project. Door de grote schaal van verspreiding van dit artikel, lijkt het alsof iedereen in Nederland in aanmerking kan komen voor de schenking. Het creëert valse verwachtingen.
Nog voordat de actie van Collectief Kapitaal is gestart, moeten we mensen al teleurstellen. Wat te doen met al deze mensen, voor wie een afwijzing het laatste is waar ze op zitten te wachten?
Het is illustratief voor de manier van werken en onderzoek van Collectief Kapitaal. Met iedere vraag, stap of actie ontstaat een dynamiek van nieuwe vragen, mogelijke hobbels en onvoorziene reacties. Waar heb je vat op?
Mag ik meedoen?
De verhalen van (wan)hoop van de mensen die ons mailden, hebben we (anoniem) gebundeld en gedeeld via de nieuwsbrief met de leden van het Collectief. Waarmee we alle betrokkenen nog bewuster willen maken van de verantwoordelijkheid die we dragen met ons project; van idee tot uitvoering.
Alle mensen die ons mailen, krijgen een persoonlijk bericht terug. Alle reacties en correspondentie worden onderdeel van het onderzoeksproces.
Deze gebeurtenis zorgt voor een aantal aanpassingen in onze uitvoering. We realiseren ons dat het aantal schenkingen in verhouding moet staan tot de schaal waarop je de oproep uitzet. We besluiten in Amsterdam Noord een gerichte campagne op te zetten in een specifiek postcodegebied. En we realiseren ons dat we voor de inschrijfcampagne geen gebruik gaan maken van media. Liever bouwen we aan een ecosysteem van mensen, waarmee persoonlijk contact mogelijk blijft.